19 mei Vrijheid in verbinding: Blog 8, Veiligheid in verbinding

Wil je mijn blog liever luisteren dan lezen, klik dan hier.

Mijn één na laatste blog van deze reeks. Terugblikkend op wat ik in deze reeks heb onderzocht en geschreven, kom ik uit met wat ik in 2020 al begon waar te nemen: collectieve afwijzing. De meeste input krijg ik door mijzelf in relatie tot de omgeving te onderzoeken, alles zelf te ervaren en te voelen. De vraag ‘Waar wijs ik mezelf nog af?’ bleek de kern waarin alles samenvalt. Mijn blogs ervaar ik als losse puzzelstukjes die organisch ontstaan en met elkaar samen de blogreeks ‘Vrijheid in verbinding’ vormen. Je kunt deze blog waarschijnlijk makkelijker lezen als je de rest van deze reeks ook hebt gelezen. Er wordt namelijk verwezen naar eerder uitgelegde termen in vorige blogs. Deze reeks is trouwens een vervolg op mijn eerder geschreven blogreeksen, ‘Zoektocht naar vrijheid’ en ‘Vrijheid in de praktijk’. Een aanrader om die ook te lezen, want dan heb je het volledige plaatje van wat ik in de wereld zichtbaar wil maken.

Als kind heb ik overleefd door mijn eigenwaarde afhankelijk te maken van de wensen, meningen, behoeften en voorkeuren van anderen. Ik heb mij op de omgeving georiënteerd. De bril waardoor mensen kijken, hun projectie op de omgeving en strategieën heb ik tot in de fijnste details waargenomen en mij daar automatisch op afgestemd. Ik vroeg mezelf niet af wat goed voor mij was? Als de ander veilig was, dan kon ik ook veilig zijn. Althans dat hoopte ik. Automatisch vervloeien is een staat van overleving dat je niet goed weet wie je zelf bent en waar de ander begint. Je bent eigenlijk altijd met je aandacht daarbuiten en als een kameleon aan het aanpassen. Dit mechanisme werd de basis van mijn persoonlijkheid.  

Toen ik in 2009, naast de eerder verworven inzichten over mijn persoonlijke belemmeringen, voor het eerst echt contact kreeg met mijn traumadeel en dieper leerde voelen, ontstond er een innerlijke verbinding met mijn ware zelf. Er zit in mij een klein meisje dat angstig is. Mijn traumadeel. Daar bovenop zitten overlevingsdelen die met elkaar samen de basis van mijn persoonlijkheid vormen. Onder het traumadeel en de enorme primaire angst zit mijn ware zelf verstopt. Om bij je ware zelf aan te komen en innerlijk te verbinden, moet je dus altijd eerst door de overlevingsdelen, het traumadeel en de enorme angst heen.

Als je deze innerlijke verbinding eenmaal hebt, begint het balanceren tussen het denken en het diepere voelen. Dieper omdat het gevoelens zijn die uit je ware zelf en hart bewustzijn komen. Het zijn geen primaire gevoelens vanuit het breinbewustzijn. De innerlijke verbinding houden luistert zo nauw. Voor je weet zit je weer in je hoofd. Ons brein lukt het regelmatig om ons bewustzijn te kapen. In het dagelijkse leven, waarin we constant worden verleid, afgeleid of getriggerd, blijft dat een uitdaging. Ondanks dat er een innerlijke verbinding is, zijn de overlevingsdelen en de angst er ook nog steeds. Ik bleef daarom nieuwsgierig en onderzoeken naar hoe je dat precies doet.

Tijdens Corona werd mijn innerlijke verbinding extra uitgedaagd. Het was voor mij best pittig om de manipulatie, het verdeel- en heersspel en vooral de collectieve reacties zoals projecties en afwijzing van mensen hun gecreëerde persoonlijkheden zuiver, oftewel zonder in een reactie van mijn eigen persoonlijkheid over te gaan, waar te blijven nemen. Het bracht namelijk veel angst met zich mee. Eerder was dat natuurlijk ook al zo, maar tot die tijd was ik me van het spel op zo’n grote wereldschaal niet helemaal bewust. Ik had het zelf nog niet echt kunnen waarnemen. Daarom kon ik er ook nog gewoon van wegkijken. De enorme afwijzing, onderdrukking en polarisatie raakten mijn zelfafwijzing. Het heeft het mechanisme (mijn duivel) achter mijn persoonlijkheid bloot gelegd.

Wat ik later tijdens een supervisie bijeenkomst heb ontdekt, is dat mijn duivel in plaats van één gezicht, twee gezichten kent. Het ene wijst mij automatisch af, onderdrukt en gaat op de rem van mijn ware zelf staan. Bijna tegelijkertijd gaat het andere ‘gezicht’ op het gaspedaal van mijn persoonlijkheid staan. Beide mentale poortwachters van mijn duivel oftewel mijn valse macht filteren de omgevingsinformatie tot mijn persoonlijke verhaal en sturen het automatische programma van mijn persoonlijkheid aan. 

De duivel stuurt aan op het minimaliseren van mijn ware zelf door mezelf herhalend te bekritiseren met negatieve gedachten en activeert het automatische gedrag van mijn persoonlijkheid door mijn persoonlijke verhaal via gedachten in te fluisteren. Allemaal gericht om mijn ware gevoelens te dempen. En de gevoelens die daar weer bij vrijkomen te dempen. Eerder werkten ze automatisch, vloeiend, reagerend op elkaar, samen. Omdat ik mij bewust werd van mijn negatieve en belemmerende persoonlijke patronen en er later ook nog een innerlijke verbinding ontstond, is mijn duivel de afwijzing niet alleen op mijn ware zelf, maar ook op mijn persoonlijkheid gaan projecteren. In mijn geval waren zelfverlating en verslavingsgevoeligheid de delen die met name werden afgewezen. Door deze afwijzing zijn de twee mentale polariteiten, rem en gaspedaal, als tegenpolen met elkaar in gevecht gegaan en ben ik regelmatig, door er in mee te gaan, in mijn breinbewustzijn gezogen. Dan ben je niet meer aan het voelen, maar met jezelf in conflict. Hoe meer je afwijst hoe erger het wordt.

Omdat ik het goed met mezelf voor heb, leek het soms op een strijd tussen mijn brein en mijn hart. Maar in werkelijkheid is het willen veranderen/ fixen of het weg willen hebben de weg van het breinbewustzijn. Zelfzorg door middel van afwijzing is een stroom uit controle, onderdrukking en macht. Bijvoorbeeld bij het willen afvallen wijs je vaak je lichaam af. Iets wat je niet wilt hebben, wijs je vanuit het breinbewustzijn af. Hierdoor verdwijnt het diepere voelen en de verbinding met het hart bewustzijn. Vanuit dit breinbewustzijn kunnen we aan de oppervlakte blijven praten, analyseren en therapeutiseren waar we vanaf willen en/of waar het vandaan komt. Ook als de innerlijke verbinding er eenmaal is, kan je hier dus heel makkelijk in terugvallen. Omdat het mechanisme achter de persoonlijkheid (valse macht) je nog steeds met automatische gedachten blijft bestoken. Maar ook omdat er aanvallen van buitenaf komen.

Er zat schaamte op sommige delen van mijn persoonlijkheid. Mijn sterke deel van mijn persoonlijkheid heeft er alles aan gedaan gevoelens van angst en schaamte, het kwetsbare deel van mijn persoonlijkheid, naar de buitenwereld te verbloemen en te onderdrukken. Stiekem keek ik toch naar mezelf met een bril van tekort, een projectie van zelfafwijzing. Blijkbaar ook nog steeds afhankelijk van mijn omgeving omdat ik in sommige situaties mijn eigenwaarde liet bepalen hoe de ander naar mij kijkt. Wat direct effect had op mijn zichtbaarheid. Hierdoor was ik voor mijn verinnerlijkte valse macht nog steeds chantabel om door mijn breinbewustzijn alsnog gekaapt te worden.

Het tegenovergestelde van zelfafwijzing en controle is zelfliefde en overgave. Er hoeft niets weg. We mogen iets toevoegen, zoals leiderschap door mijn ware zelf. Mijn ware zelf kan de gevoelens van angst en schaamte erkennen en ze de ruimte geven. In plaats van dat de persoonlijke delen weg moeten of moeten worden gefixt, kan mijn ware zelf ze accepteren en onder haar hoede nemen. Zelfzorg uit het hart bewustzijn is een stroom vanuit het voelen. Ze kan ook voor mijn persoonlijkheid zorgen omdat ze een aantal gevoeligheden heeft. Ze kan liefde toevoegen door mijn persoonlijkheid met al haar persoonlijke delen naar mijn hart toe te halen en in te sluiten. En vooral de angst die eronder zit te voelen zonder er een verhaal van te maken. Ook kan ze onderdrukkende gedachten en uitspraken van mijn valse macht weglaten of stoppen. Zelfliefde is door een bril van overvloed naar mezelf te kijken. Weet je nog dat ik hierover heb geschreven in de context van mijn huwelijk? Toen ik mijn bril van tekort afzette en keek naar alles wat er juist wel was, hield de projectie op mijn man en de strijd tussen ons direct op.

Tijdens een bewustzijnsbijeenkomst ontdekte ik dat ik dus ook niet al mijn positieve persoonlijke eigenschappen ben, zoals flexibel, helpend, dienstbaar, ruimte dragend, vriendelijk, sterk en open. Zo die kwam wel even binnen. Door deze identificatie, kon ik in sommige momenten toch minder goed in het moment aanwezig zijn. Sindsdien valt het mij op hoe diep mijn persoonlijkheid is geprogrammeerd. Mijn gehele persoonlijkheid heeft een vaste structuur die gebouwd is op angst voor een onveilige omgeving en laat herhalend hetzelfde gedrag van mijn verhaal zien. Het gaat zelfs zo ver als bijvoorbeeld mijn ontwapende lach als ik een groep binnenkom, mijn harmoniserende geklets tijdens een pauze, of het meteen afzwakken van mijn kracht als iemand komt kijken als ik aan het paardrijden ben of dat ik aan de ander vraag waar hij of zij zin in heeft als we samen weg zijn, etc. Alles is er toch op gericht de veiligheid in mijn omgeving te borgen.  

Een hele lange tijd heb ik op sommige momenten mijn verschuiving, angst en de inzet van mijn persoonlijkheid bewust waargenomen en ervaren, maar er toch voor gekozen het te laten. Hierdoor heb ik op meerdere momenten een onzuiver communicatiekanaal gehad, omdat ik mijn diepere voelen, mijn behoeften en ware zelf door de angst voor afwijzing toch nog in een aantal situaties heb onderdrukt, soms automatisch met mijn omgeving ben gaan vervloeien en mijn authentieke beweging verloren is gegaan. Het leren luisteren naar mijn hart vraagt vertraging. Met mijn vervloeiende persoonlijkheid dus ook ontvlechting en moed om uit mijn vaste programma te stappen.

Het ontvlechten uit relaties, groepen en de buitenwereld heeft ervoor gezorgd dat ik nog meer besef wie ik ben. Hierdoor kan ik beter naar de liefdevolle stroom van mijn ware zelf blijven luisteren. In mijn lijf draag ik een resonantieveld van zuivere verbinding. Ik ben naast een fysiek wezen, ook een energetisch wezen. Mijn energie gaat stromen en helemaal open van echte, oprechte en gelijkwaardige communicatie. Hierdoor heb ik dus ook het talent verstoringen zoals onechtheid, ongelijkwaardigheid, afwijzing in mijn omgeving als een verschuiving in mezelf naar meer verdichting te voelen. Mijn ware zelf heeft dus wel altijd vervormd door mijn persoonlijkheid heen gewerkt.

Als ik dieper blijf voelen, voel ik in elk moment wat resoneert en wat niet. Hierdoor kan ik mijn grenzen voelen en beter op mijn eigen plek blijven. In elk ‘nu moment’ kan ik mijn persoonlijkheid vertragen door de weg naar binnen te maken en met wat moed een ware ja of nee geven. Dat is in de relatie met een ander, maar ook voor mezelf. Ik voel bijvoorbeeld ook heel goed welk eten resoneert en welke niet. Als ik keuzes maak uit mijn gevoel, gaat mijn energie stromen en mijn eigenwaarde groeien. Omdat ik voor mijn ware essentie zorg en het ook leef. Het verschil zit dus in handelend primair reagerend vanuit een vast programma (breinbewustzijn dan wel je persoonlijkheid ), die gericht is op het controleren en manipuleren van mezelf en mijn omgeving. Of (door)voelend in het nu moment (hart bewustzijn dan wel je ware zelf) aanwezig bij mijn resonantieveld en van daaruit telkens weer opnieuw een authentieke beweging durven maken.

Authenticiteit is dat je in elk moment de weg naar binnen maakt, je gevoelens doorvoelt en een authentieke beweging durft te maken die in lijn is met jouw eigen resonantieveld in dat moment. Als je boos bent, ben je boos. Als je angst voelt, voel je angst. Als je een grens voelt, voel je een grens. Als je onzekerheid voelt, voel je onzekerheid. Als je kracht voelt, voel je kracht. Als het niet goed voelt, voelt het niet goed. Als er een verschuiving ontstaat, is er een verschuiving. Ook als de verbinding met een ander daardoor onder druk komt te staan. Hierdoor ben ik selectiever, zorgvuldiger en veel liever voor mezelf.

De collectieve afwijzing van de afgelopen jaren heeft mijn projectie van mijn onveiligheid op de buitenwereld blootgelegd. Ik heb er niet op durven te vertrouwen dat de buitenwereld mij oprechtheid kon dragen. Dus voelde ik me onveilig en verantwoordelijk voor de veiligheid van mijn hele omgeving. Hier heeft mijn persoonlijkheid heel hard voor gewerkt. Heel vaak ten koste van mezelf. Het voelt heel onveilig om mijn eigenwaarde en zichtbaarheid afhankelijk te maken van de gecreëerde persoonlijkheden en emoties van anderen. Als ik mijn veiligheid via de veiligheid van de ander ervaar, maak ik me afhankelijk van de veiligheid in de omgeving. Daardoor ben je ook ontvankelijk voor externe angstverhalen en bescherming. Ik projecteer onveiligheid op mijn omgeving maar in werkelijkheid verlaat ik dus mezelf. In basis ben ik dus onveilig voor mezelf. Anderhalf jaar geleden realiseerde ik mij pas echt goed dat ik veilig ben, als ik veilig in mezelf ben.

Mijn hele leven heb ik mij verantwoordelijk gevoeld voor de veiligheid van mijn omgeving. Het ontvlechten uit de buitenwereld en het dragen van mijn eigen veiligheid (en die van mijn kinderen) is mijn enige verantwoordelijkheid. Al staat de hele wereld op zijn kop of de media geeft ons die indruk. Ook al worden we verleid tot polarisatie bij zoveel onderwerpen. Veilig blijf ik als ik ervoor zorg dat ik mezelf, mijn gevoelens en behoeften kan blijven voelen en daarnaar kan blijven handelen. Ik het echte en open contact met mezelf aan durf te gaan. En ik bij de angst die het bij mij oproept aanwezig kan blijven.

De angst heb ik altijd gekoppeld aan het verhaal van mijn kleine meisje. Ik krijg steeds meer de indruk dat deze angst niet meer over mijn verhaal gaat. Vanmorgen stond ik met het inzicht op dat het misschien geen angst is, maar dat mijn brein de neiging heeft het binnen mijn persoonlijke verhaal in te passen. Wat als ik ook hierin in overgave durf te gaan staan. Laat dat intense gevoel maar helemaal vrijkomen. Al gaat mijn hele lichaam ervan trillen…

Ik heb over mijn eigen persoonlijkheid en bewustzijnsproces geschreven. Ik hoop dat wat je leest eventueel ook kan helpen binnen jouw eigen bewustzijnsproces en dat jij ook jouw persoonlijkheid kan bloot te leggen. Iedereen heeft hierin zijn eigen tempo en manier. Erg logisch, omdat iedereen een uniek gecreëerde persoonlijkheid en ware zelf heeft. In de volgende blog, Zo binnen, zo buiten beschrijf ik deze materie in de buitenwereld.

Warme groetjes,

Sirpa

De Vrije Kameleon

‘Laat het los, maak jezelf zichtbaar en vrij’

devrijekameleon.nl