Zoektocht naar vrijheid: Blog 13, Mijn Vrijheid - De Vrije Kameleon
17241
post-template-default,single,single-post,postid-17241,single-format-standard,ajax_fade,page_not_loaded,,vertical_menu_enabled,qode-title-hidden,side_area_uncovered_from_content,qode-theme-ver-7.7,wpb-js-composer js-comp-ver-7.5,vc_responsive

05 mei Zoektocht naar vrijheid: Blog 13, Mijn Vrijheid

Blog 13 is onderdeel van een reeks ervaringsverhalen, zoektocht naar vrijheid van de Vrije Kameleon. Wil je meer ervaringsverhalen lezen? Deze zijn te vinden op mijn blogpagina van mijn website www.devrijekameleon.nl.

Er is een bijzondere plek in mij. Als ik daar aankom, is het rustig en kalm. Ik adem rustig in en uit. Het voelt ontspannen. Er komen weinig gedachten voorbij. Af en toe een helder inzicht. Mijn voeten staan stevig aan de grond. Ik ben in contact met mijn hart, lichaam en hoofd. En voel ruimte. Ik ben sterk en krachtig. Er is geen oordeel. Ben aanwezig met alles wat zich aandient. Voel me onafhankelijk en verbonden met alles wat is.

Ik ben hier.

Terugblik

Een zoektocht naar vrijheid. Ik had nooit gedacht dat de vrijheid in mijzelf te vinden was. Vrijheid betekent voor mij bij mezelf zijn, blijven en mijn koers uitzetten. Autonomie en zelfbeschikking. Terugkijkend op mijn ervaringen zat ik vast in mijn belemmerende gedachten, overtuigingen, gedragspatronen en maniertjes om te ‘overleven’. Ontstaan in mijn kindertijd.

Mijn focus was vooral gericht op buiten. Zoekend naar warmte en erkenning. Ik ging over mijn grenzen heen. Gaf de regie uit handen. Raakte mezelf kwijt als ik mij te afhankelijk van de ander zijn bevestiging maakte. Zodra ik mijn belang ondergeschikt maakte aan het belang van de ander verloor ik mijn energie. Was vooral reactief en overgeleverd aan de grillen van mijn omgeving. Als een soort van speelbal. Ik ervaarde daarbij veel angst.

Wist precies wat de ander van mij nodig had. Ik was de kameleon die zich aan elke kleur wist aan te passen. Dit patroon verliep vaak onbewust. Ik scande mijn omgeving en paste me daaraan aan. Helemaal niet zo erg op de momenten dat ik het nodig had. Het aanpassen aan mijn omgeving zorgde ervoor dat ik overal geliefd was en ‘erbij hoorde’. Wel met het effect dat ik mijzelf niet ten volle kon ontwikkelen.

Aangeleerde gedragspatronen werden een belemmering. Vooral bij het aangaan van relaties werd mijn mechanisme voelbaar en zichtbaar. Ook op het werk kwam ik mezelf tegen. Ik nam mezelf overal mee naartoe. Toch lukte het mij om tussen de impactvolle ervaringen door redelijk ‘normaal’ en aangepast te functioneren.

Naast mijn moeder die voor mij een voorbeeld was in mijn zoektocht, spoorden deze ervaringen mij aan mijn situatie te veranderen. Stap voor stap, laag voor laag werden mijn hoofd, hart en lichaam langzaam geopend en met elkaar verbonden. Steeds dieper en dichter bij mezelf. Dichter bij vrijheid.

Hoofd

Vanuit een uitzichtloze situatie waarin mijn lichaam volledig op slot zat, kwam ik rond mijn achttiende bij een hypnotherapeut terecht. Mijn ogen werden geopend. Ik kon de situatie steeds beter overzien en begrijpen. Kreeg ook meer structuur in mijn denken. Voor het eerst kreeg ik erkenning en werd er naar mij geluisterd. Geen fundering werd er verondersteld. Ik leerde meer vanuit mezelf redeneren. Durfde belangrijke beslissingen te nemen die goed voor mij waren en meer op mezelf te vertrouwen. Mijn professionele en persoonlijke interesse werden gevoed. Mijn leergierigheid zorgde ervoor dat ik steeds dieper en beter inzicht kreeg in mezelf, de ander en zijn omgeving.

Hart

Het denken en voelen was achteraf gezien nog redelijk aan de oppervlakte. De energie was vooral in het hoofd gecentreerd. En soms zelfs daar nog buiten. Ik zocht verdieping en betekenis toch eigenlijk buiten mezelf. Net zoals mijn moeder dat deed. In rustige periodes was ik blij en kon ook wel genieten. Maar er was ook altijd wel die sluimerende somberheid en gevoel van onrust aanwezig. Die ik met niemand echt durfde te delen. Op dat moment dacht ik dat het best goed ging en was me er niet van bewust dat ik nog iets zou kunnen doen aan mijn situatie. Af en toe somber zijn of me belemmerd voelen in mijn handelen, hoorde gewoon bij het leven.

Rond mijn dertigste vertelde een andere therapeut dat er meer groei mogelijk was. Ik ging ervoor en kreeg ondersteuning om in verbinding te komen met mijn onderdrukte pijn en angst. Wat was dat heftig. Al die tijd had ik onbewust mijn pijn onderdrukt. Bang om me erin te verliezen. Angst om net als mijn moeder depressief te worden. Door de nieuwe benadering verschoof mijn aandacht van mijn buitenwereld naar mijn binnenwereld. Ik durfde eerlijk te voelen, de diepte in te gaan en voor het eerst echt betekenis te geven aan mijn kindertijd. Hoe was het voor mij geweest? Zonder rekening te houden met een ander. Ik ontdekte een diepe gevoelswereld in mezelf. En leerde schakelen tussen het denken en het voelen.

Ik leerde dat ik zelfs zo gevoelig ben dat ik de ander voel. In het verleden gebruikte ik onbewust die informatie om te overleven. Nu leerde ik mijn eigen gevoelens te voelen. En gevoelens te onderscheiden. Wat is van mij en wat van de ander. De focus meer te richten op mezelf in plaats van op een ander. Grenzen stellen als ik dat nodig heb. Dit ging gepaard met het eerst leren voelen van die grenzen.

Lichaam

Voelen gaat niet zonder mijn lichaam. En zo werd ik steeds meer vanuit het voelen gecoacht waar ik dat precies in mijn lichaam voelde. Signalen van het lichaam geven namelijk heel veel informatie. Als ik bijvoorbeeld een verkramping in mijn buik voel, voel ik mijn grens. Mijn lichaamsbewustzijn werd naast coaching extra versterkt door mindfulness, meditatie en yoga. Dit hielp mij beter te balanceren tussen mijn hoofd, hart en lichaam. En bij stress of triggers van buiten mijzelf te reguleren. Bovendien werd mijn gevoel van eigenwaarde vergroot.

Om in verbinding met mijzelf te zijn en te blijven, is er vertraging nodig. Zodat ik echt kan luisteren naar de stem van mijn lichaam. Onrust zorgt ervoor dat ik niet goed in mijn lichaam zit en de signalen niet voel en/of negeer. De balans kan hierdoor doorslaan naar mijn denken en hoofd. Ik word dan gevoeliger voor de grillen van de buitenwereld, waardoor oude patronen en maniertjes het weer kunnen overnemen. Naast yoga, meditatie en mindfulness zijn tijd nemen voor mezelf, wandelen door de natuur, in contact zijn met paarden allemaal dingen waar ik rustig van word. Waarmee ik mezelf vertraag.

De buitenwereld

Hoe blijf ik binnen onze maatschappij in verbinding met mijn lichaam en gevoel. Het blijft een uitdaging mijzelf te vertragen. Mij niet laten verleiden door mijn omgeving. Alles is zo gericht op presteren, overleven, hard werken en het denken. Niet alleen dat. Ik ben ook zo gesocialiseerd dat het geluk alleen buiten mezelf te vinden is. Die nieuwe uitdaging, die relatie of iets anders. Als…. gebeurt, dan wordt alles anders. Ken je dat? Maar zo werkt het natuurlijk niet. Alles is er al. Net zoals alles in jou verborgen zit. We hoeven niet te zoeken.

Hoe laat ik mij niet gek maken? Hoe blijf ik trouw aan mezelf? Hoe creëer ik voor mijzelf een juiste balans tussen mijn binnen- en buitenwereld. Net zoals het hoofd, hart en het lichaam met elkaar verbonden zijn, zo ben ik ook verbonden met mijn buitenwereld. Er is een constante beïnvloeding.

Maar van welke kant komt de beïnvloeding? Ben ik aan het reageren op mijn buitenwereld. Of volg ik mijn innerlijke stem en creëer ik mijn leven? Want naast de hectiek van onze maatschappij, zullen er ook altijd situaties zijn waarin ik, meestal in de ontmoeting met een ander, word getriggerd. Meestal worden dan gevoelige thema’s aangeraakt. Dat zijn thema’s als buitengesloten worden, onzichtbaar voelen of onvoldoende verbinding ervaren. Ik voel me dan opeens klein, onzeker en angstig. En ben me ervan bewust dat oude pijn wordt geraakt. Maar wat doe ik op zo’n moment? Mijn reflex is dat ik naar buiten uitreik om weer aardig gevonden te worden. Door mijzelf regelmatig te vertragen, wordt mijn bewustzijn verruimt. Ik kan hierdoor mijn patronen eerder opmerken en terugdraaien. Door deze terugtrekkende beweging, ga ik niet op in de energie van mijn omgeving. Blijf ik beter bij mezelf en zet mijn eigen koers uit. Vrijheid.

Zo heeft iedereen zijn eigen gedragspatronen en reflexen ontwikkeld. Hier is voor mensen nog zoveel te winnen. Door mijn ervaringen en opleidingen merk ik nu dat ik mensen hier verder mee kan helpen. Zo cool. Dat is echt mijn passie. Zie mijn volgende blog.

Wil je herinnerd worden als er weer een nieuwe blog wordt geplaatst, dan kan je je via mijn website aanmelden voor een notificatie.

Geen reactie's

Geef een reactie